W Polsce cukrzyca osiąga rozmiary epidemii – choruje na nią już ponad 3 miliony osób, a liczba ta systematycznie rośnie. Mimo postępu w diagnostyce i terapii, system ochrony zdrowia nadal nie radzi sobie z jednym z najważniejszych czynników ryzyka tej choroby: otyłością. Eksperci nie mają wątpliwości – brak refundacji leków na otyłość to luka, która osłabia skuteczność prewencji i leczenia cukrzycy typu 2.

Podczas XXVI Zjazdu Naukowego Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego w Krakowie wybrzmiało to jasno: bez systemowego wsparcia w leczeniu otyłości nie powstrzymamy lawinowo narastających kosztów społecznych i zdrowotnych cukrzycy.

Otyłość nie jest wyłącznie problemem estetycznym, ale przewlekłą chorobą metaboliczną, która często poprzedza rozwój cukrzycy. Prof. Maciej Małecki, diabetolog i prorektor Uniwersytetu Jagiellońskiego ds. Collegium Medicum, podkreśla, że dostęp do nowoczesnych terapii powinien być możliwy nie tylko dla pacjentów z cukrzycą, ale także dla osób z wysokim wskaźnikiem masy ciała (BMI), u których ryzyko zachorowania jest skrajnie wysokie. Mimo dostępności skutecznych leków – takich jak analogi GLP-1 – ich pełny koszt musi dziś ponosić pacjent.

To absurdalna sytuacja, w której lekarze mają do dyspozycji skuteczne narzędzia, ale nie mogą ich realnie wykorzystać z powodu ograniczeń refundacyjnych. Otyłość pozostaje więc schorzeniem zbyt często leczonym „dietą i silną wolą” – mimo że skuteczna farmakoterapia jest dostępna, lecz nieosiągalna finansowo dla tysięcy osób.