Od początku lat 50-tych XX wieku Polska przeszła znaczącą zmianę demograficzną, która diametralnie zmienia oblicze naszego społeczeństwa. Z danych WorldData wynika, że mediana wieku wzrosła do prawie 43 lat, umieszczając nas na 33. miejscu na świecie pod tym względem. To proces, który z biegiem lat zyskuje na intensywności, co zauważa się nie tylko w statystykach, ale także w codziennym życiu Polaków.

Prof. Tomasz Zdrojewski z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego podkreśla, że w 1955 roku mediana wieku wynosiła zaledwie 25,2 lata, co świadczyło o młodości społeczeństwa. Dzisiejsza Polska prezentuje zupełnie inny obraz, z mediana wieku przekraczającą już 42 lata, a liczba dzieci na rodzinę spadła do 1,31, co znacząco wpływa na dynamikę demograficzną kraju.

Nie jest to jedynie kwestia liczby ludności, ale także struktury wiekowej, która ma bezpośredni wpływ na wiele aspektów życia społecznego i gospodarczego. Coraz dłuższa mediana wieku niesie ze sobą wyzwania związane z zapewnieniem odpowiedniej opieki zdrowotnej dla seniorów, dostosowaniem rynku pracy do potrzeb starszych pracowników oraz zapewnieniem odpowiednich środków na emerytury i świadczenia socjalne.

Tendencje demograficzne w Polsce od lat 90-tych XX wieku są jednoznaczne: przyrost naturalny jest ujemny, a liczba ludności systematycznie maleje. W 2024 roku Polska liczyła prawie 37,5 miliona mieszkańców, zajmując 41. miejsce pod względem liczby ludności na świecie. Spadek liczby ludności jest jednym z głównych wyzwań stojących przed polskimi decydentami i ekonomistami.

Prognozy na przyszłość są niepokojące. Według prof. Zdrojewskiego, do 2050 roku mediana wieku może wzrosnąć do blisko 52 lata, a liczba ludności spaść do 32 milionów, co stawia Polskę na 59. miejscu na świecie pod względem wielkości populacji. To zmiany, które wymagają nie tylko odpowiednich strategii demograficznych, ale także świadomości społecznej i politycznej, aby adaptować się do nowych realiów.

Rozwój polityki społecznej, inwestycje w edukację zdrowotną i aktywność fizyczną seniorów oraz dostosowanie infrastruktury do potrzeb starszych osób stają się nieodzownymi elementami dalszego rozwoju Polski w kontekście starzejącego się społeczeństwa. To wyzwanie, które będzie wymagało wspólnych wysiłków wszystkich segmentów społeczeństwa i decydentów, aby zapewnić godne życie i rozwój dla wszystkich obywateli, bez względu na wiek.