Kardiomiopatia to grupa schorzeń kardiologicznych, wynikających z patologicznej przebudowy mięśnia sercowego, prowadzącej do nieprawidłowości w jego funkcjonowaniu. Wyróżnia się wiele rodzajów kardiomiopatii, a każdy z nich stanowi odrębną jednostkę chorobową, spowodowaną różnymi czynnikami. Kardiomiopatia może mieć podłoże genetyczne (pierwotna) lub zaistnieć w przebiegu innych chorób (wtórna). Na jej pojawienie się mają wpływ zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe.
Niekiedy objawy kardiomiopatii są na tyle łagodne, że nie wpływają na jakość codziennego funkcjonowania, a chory ich nawet nie zauważa. W innych przypadkach mogą pojawić się:
Objawy kardiomiopatii nasilają się wraz z jej postępem. W najcięższych postaciach choroby może dojść nawet do utraty przytomności.
Zgodnie z klasyfikacją Światowej Organizacji Zdrowia oraz Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego kardiomiopatie mogą być wrodzone (genetyczne) lub nabyte, czyli rozwijające się wraz z innym schorzeniem bądź spowodowane np. nadmiernym spożywaniem alkoholu lub otyłością.
Do najczęściej występujących kardiomiopatii pierwotnych zalicza się kardiomiopatię rozstrzeniową, istotą której jest poszerzanie się jam serca. W konsekwencji dochodzi do obukomorowej niewydolności serca, które nie może pompować krwi do reszty ciała. Mięsień sercowy osłabia się, a chory zaczyna odczuwać duszności czy tzw. kołatanie serca.
Schorzenie o podłożu genetycznym. Za rozwój kardiomiopatii przerostowej odpowiada wada w kodzie genetycznym chorego. W jej wyniku następuje przerost lewej komory serca. Komórki serca mięśniowego ulegają powiększeniu, a jego ściany pogrubieniu. Uniemożliwia to prawidłowy przepływ krwi. Choroba może przebiegać bezobjawowo, a pacjenci są obciążeni ryzykiem nagłego zgonu przed 40. rokiem życia.
Występuje rzadziej niż kadiomiopatia rozstrzeniowa i przerostowa. Polega na zesztywnieniu ścian komór serca, które nie mogą prawidłowo rozluźnić się po skurczeniu. Uniemożliwia to napełnienie się serca krwią, powoduje jej zmniejszony przepływ i prowadzi do duszności, arytmii serca, zmęczenia
i obrzęku kostek. Kardiomiopatia restrykcyjna najczęściej występuje u dzieci, a jej przyczyna w większości przypadków pozostaje nieznana. Zdarza się jednak, że choroba jest dziedziczona.
Schorzenie o podłożu genetycznym, występuje rzadko w porównaniu do pozostałych kardiomiopatii. Polega na stopniowym zmniejszeniu grubości ścian prawej komory, a w konsekwencji jej rozszerzeniu. Kardiomiopatii arytmogennej towarzyszą zaburzenia rytmu serca, które mogą prowadzić do zatrzymania krążenia, a nawet nagłej śmierci. Ma to miejsce niekiedy w przypadku intensywnie trenujących sportowców, np. podczas meczu piłkarskiego czy innych zawodów.
Nazywana jest również zespołem takotsubo, czyli chorobą złamanego serca. Występuje najczęściej u kobiet, a w swoich objawach może przypominać zawał mięśnia sercowego. Wpływa na mięsień sercowy, powodując przejściowe zaburzenia czynności skurczowej jego lewej komory. Na szczęście jest to stan odwracalny, a pacjent wraca do zdrowia po kilku tygodniach leczenia. Kardiomiopatię takotsubo wywołuje silny stres emocjonalny.
Jak słusznie można się domyślać należy do grupy kardiomiopatii nabytych. Nadużywanie alkoholu prowadzi do osłabienia i rozrzedzenia mięśnia sercowego, a to z kolei obniża jego zdolność do pompowania krwi. Dysfunkcja ta mocno ogranicza prawidłowy przebieg procesów zachodzących
w organizmie. Pierwszym objawem kardiomiopatii alkoholowej bywa często migotanie przedsionków.
Kardiomiopatia połogowa zwana również okołoporodową występuje pod koniec ciąży lub we wczesnym połogu. Może jednak pojawić się nawet do pięciu miesięcy po porodzie. Jest rodzajem kardiomiopatii rozstrzeniowej i charakteryzuje się osłabieniem mięśnia sercowego, co prowadzi do zaburzeń w pompowaniu krwi. Kardiomiopatia połogowa zagraża życiu pacjentki. Podobnie jak w przypadku pozostałych kadriomiopatii, objawia się dusznościami, nieregularnym biciem serca, zmęczeniem i obrzękami.
W przypadku grupy chorób, jaką są kardiomiopatie, objawy w większości występują te same. Dlatego proces diagnostyczny rozpoczyna się od wywiadu z pacjentem i badania fizykalnego (m.in. osłuchania i ostukania). W dalszej kolejności lekarz zleca badania wymagające uwzględnienia obciążeń zdrowotnych pacjenta oraz wielu innych dodatkowych czynników. Podstawą jest echokardiografia, znana szerzej jako USG czy ECHO serca. Dzięki temu badaniu lekarz może zobaczyć zmiany anatomiczne w budowie mięśnia sercowego, dokonać pomiarów elementów serca i ocenić jego pracę. Dodatkowych informacji dostarczy badanie radiologiczne klatki piersiowej (RTG) oraz elektrokardiograficzne (EKG).
W zależności od podejrzewanego typu kardiomiopatii, kardiolog prawdopodobnie zleci badania diagnostyczne (m.in. oznaczenie stężeń troponin sercowych oraz NT-proBNP) i próbę wysiłkową. W niektórych przypadkach pacjent poddawany jest bardziej szczegółowym metodom obrazowania medycznego – tomografii komputerowej (TK) czy rezonansu magnetycznego (MR). W znikomych sytuacjach zleca się badania genetyczne czy biopsję mięśnia sercowego.
Z uwagi na fakt, że kardiomiopatie wrodzone są uwarunkowane genetycznie, nie da się ich uniknąć. Jednak wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie zmniejsza ryzyko wystąpienia groźnych dla życia powikłań. Objawy kardiomiopatii nabytej można zmniejszyć, prowadząc zdrowy styl życia i podejmując odpowiednie leczenie schorzeń towarzyszących. Łagodzenie bardziej nasilonych objawów odbywa się przez farmakoterapię – m.in. leki moczopędne, obniżające ciśnienie krwi, przeciwzakrzepowe i przeciwarytmiczne. W najcięższych przypadkach pacjentowi zostaje wszczepiony kardiowerter-defibrylator serca – specjalne urządzenie przypominające rozrusznik, którego celem jest przywrócenie prawidłowego rytmu serca. Skrajnym rozwiązaniem jest przeszczep serca.
Profilaktyka kardiomiopatii to przede wszystkim stosowanie się do podstawowych zaleceń, takich jak regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, odpowiednia ilość snu, unikanie stresu i regularne badania kontrolne.
Źródło: Medycyna Praktyczna dla pacjentów, fundacjasaventic.pl
Torbiele u kobiet – rodzaje, przyczyny, objawy, leczenie. Czy torbiele są szkodliwe?
Pasztet wielkanocny. Jak zrobić pasztet na Wielkanoc?
Masz ochotę na przekąski po posiłku? Przyczyną mogą być neurony poszukujące pożywienia, a nie nadmierny apetyt
Zespół policystycznych jajników – co to jest PCOS? Przyczyny, objawy i leczenie PCOS
Zostaw komentarz